Şimdilerde seni giydiriyorum kadınlara

Gözlerin tutsa kokun sinmiyor

Nefretin tutsa sevgin benzemiyor

Anlayacağın dikiş tutmuyor,

Hiç kimse sen olmuyor…

Hala her yakamozda  senin kokun gelir kız kulesinden

Sana söyleyemediğim o dizeyi düşünür, içimden mırıldanırım

“yar, al bu yürek senin ve kal bu gece”

O gece simsiyahtı,

Saçların, kömür incisi gözlerin yakamozda parıldıyordu

Ellerim deniz kadar ıslak, içim kış misali tir tir titremekte

Hak etmek için canımı bile vermeye razıydım o gece 

Sende ise gel gitmeler, kalk gidelimler, bende seni kaybetme korkuları

Ben bakakaldım arkandan

Gece lambası altında dona kaldım, baka kaldım ardından

 

Yakamozlardan artık kaçar oldum, kendimden kaçar olduğum gibi

Ama nere kaçmak?

Her yer senken, her yer kömür karası iken…

FİKRET DEMİR